Τον τελευταίο καιρό με όλα τα συμβάντα γύρο μας που συμβαίνουν έχουμε όλοι πέσει ψυχολογικά. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι γερές δόσεις αισιοδοξίας, να πάρουμε πάλι τα πάνω μας.Όλοι μας έχουμε λίγο η πολύ αρχίσει να κουραζόμαστε από την γενική καταστροφολογία, από την εικόνα του μαύρου παρόντος και του ζοφερού μέλλοντος, από τις χαιρέκακες εκτιμήσεις όλων των γκουρού της οικονομίας και της πολιτικής, και όλα αυτά που λέγονται για εμάς τους Έλληνες τώρα τελευταία.
Σήμερα εκεί που δεν το περίμενα, από ένα συνάδελφο, που έλεγε ο άνθρωπος κάποια σχετικά ευχάριστα πράγματα, από το πουθενά λοιπόν, ήρθε και με κατέκλυσε η αισιοδοξία.Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η κρίση αισιοδοξίας. Δεν ξέρω αλλά αυτή η δόση αισιοδοξίας με έφτιαξε πραγματικά.
Μέσα στη τρελή χαρά είπα να γράψω μια αισιόδοξη πασχαλινή Ιστορία, Έβαλα μπρος λοιπόν τον κειμενογράφο να καταγράψω μια αισιόδοξη Πασχαλινή Ιστορία. Αναπολώντας την παιδική μου ηλικία, μου ήρθαν πολλά στο μυαλό, Κόκκινα αυγά, Λαμπάδες, η κατάνυξη και η ψυχική ανάταση της Λειτουργίας της Αναστάσεως, το σούβλισμα, τα παιχνίδια και πολλά άλλα τα οποία όμως δεν με βοήθησαν στο να καταγράψω μια μικρή και σύντομη Ιστορία που να μπορεί να μεταφέρει το πνεύμα του Πάσχα, την αισιοδοξία.
Έτσι προσπαθώντας να μεταφέρω την αισιοδοξία άρχισα να χαζεύω στο Internet (αχ, αυτό το Internet), εκεί που απλά χάζευα έπεσα πάνω σε μια παιδική Ιστοριούλα (συγχωρέστε που δεν συγκράτησα την διεύθυνση του site) που με πολύ όμορφο & τρυφερό τρόπο κατέγραφε την αισιοδοξία και συνάμα το νόημα του Πάσχα. Αποφάσισα λοιπόν με την Ιστορία αυτή να στείλω και εγώ τις ευχές μου σε όλους σας.
Η περιπέτεια της κάμπιας
Ζωή είναι αυτή; είπε με αγανάκτηση η κάμπια καθώς σερνόταν πάνω σε μια λαχανίδα.
Θα προτιμούσα να ήμουν σαν εκείνον το σπουργίτη που πετάει ελεύθερα από κλαδί σε κλαδί.
- Κάμε κουράγιο, της είπε ο σπουργίτης που την άκουσε πάνω απ' τη μηλιά. Κι εγώ κάποτε ήμουν μέσα στο τσόφλι του αυγού και νόμιζα ότι εκεί θα τελείωνε η ζωή μου.Όμως ήρθε η ώρα που το έσπασα με το ράμφος μου και βγήκα από τη φυλακή μου. Όταν ήμουν μικρός, η μητέρα μου με προφύλαξε μέσα στη φωλίτσα, και μου δίδαξε πώς να χρησιμοποιώ τα φτερά μου. Και μια μέρα, μονομιάς ήμουν ικανό να πετώ.
- Εγώ όμως δεν έχω φτερούγες να πετάξω, είπε η κάμπια παραπονεμένη. Κάμπια γεννήθηκα και κάμπια θα πεθάνω.
- Μην απελπίζεσαι.
- Πίστεψέ με, μια μέρα
Θα αποκτήσεις φτερά και θα γίνεις μια όμορφη πεταλούδα.
- Τι είπες, εγώ πεταλούδα; Σίγουρα αστειεύεσαι.
- Ναι, εσύ. Γιατί έχω δει και άλλες κάμπιες σαν κι εσένα που έγιναν πολύχρωμες πεταλούδες. Ίσως το Πάσχα αυτό αποκτήσεις και εσύ τα φτερά σου.
- Πάσχα! Και τι είναι αυτό; θέλησε να μάθει η κάμπια.
- Κάθε άνοιξη χιλιάδες άνθρωποι γιορτάζουν το Πάσχα. Τις προάλλες άκουσα τον κυρ-Βαγγέλη, τον κηπουρό, που έλεγε στο γιο του, τον Τάσο ότι το Πάσχα αναστήθηκε ο Γιος του Θεού ο Χριστός και Αυτός δίνει καινούργια ζωή σ' όσους τον πιστέψουν. Ίσως, φίλε μου, κι εσύ τότε αποκτήσεις τα φτερά σου.
Εκείνο το απόγευμα ο κυρ-Βαγγέλης βγήκε στον κήπο να δουλέψει. Ο Τάσος τον ακολούθησε.
- Πατέρα, πατέρα! Έλα να δεις ένα παράξενο σκουλήκι.
- Αλίμονο μου. Τώρα που μ' ανακάλυψαν, θα με σκοτώσουν και πού είναι τα φτερά μου να πετάξω κυρ-σπουργίτη; σκέφτηκε και κουλουριάστηκε η κάμπια.
- Μην την πειράξεις, Τάσο και θα δεις το θαύμα της φύσης, είπε ο κυρ-Βαγγέλης και με προσοχή έκοψε το λαχανόφυλλο, άνοιξε το θερμοκήπιο και τοποθέτησε την κουλουριασμένη κάμπια κάτω από το τζάμι.
- Εδώ που με κλείσανε, σίγουρα θα πεθάνω. Αν μπορούσα να κοιμηθώ βαθιά και να μην καταλάβω τίποτα, είπε η κάμπια θλιμμένη.
Ύστερα από μερικές μέρες ο Τάσος πήγε να δει την κάμπια. Το λαχανόφυλλο ήταν τρυπημένο σε πολλές μεριές. Η κάμπια όμως έλειπε. Πρόσεξε πάνω στο έδαφος μια παράξενη μπαλίτσα. Ο πατέρας του εξήγησε πως αυτό ήταν το κουκούλι που έφτιαξε η κάμπια, μέσα στο οποίο κοιμόταν, ώσπου θα την μεταμορφώσει σε μια όμορφη πεταλούδα. Ο Τάσος και ο πατέρας του καθημερινά παρατηρούσαν το κουκούλι και περίμεναν.
Ξημέρωσε Πάσχα. Πριν ο Τάσος πάει στην Εκκλησία με τους γονείς του, έτρεξε πρώτα στο θερμοκήπιο.
- Πατέρα, πατέρα!. Έλα να δεις μια πανέμορφη πεταλούδα μέσα στο θερμοκήπιο.
Πράγματι, ο πατέρας είδε το κουκούλι αδειανό και την πεταλούδα να φτερουγίζει περιμένοντας την ελευθερία της. Έμειναν οι δυο για λίγο αμίλητοι θαυμάζοντας την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της άσχημης κάμπιας σε μια πολύχρωμη πεταλούδα.
Κατόπιν ο πατέρας πήρε την πεταλούδα και με προσοχή την τοποθέτησε πάνω στο χέρι του Τάσου.
- Το θαύμα της φύσης, είπε πρόσθεσε:
- Γιε μου, όπως η φύση μεταμόρφωσε την άσχημη κάμπια σ' ένα αριστούργημα της δημιουργίας, έτσι η μεγάλη ευτυχία της ψυχής είναι να αγαπάς και να πιστεύεις χωρίς να θέλεις πρώτα αποδείξεις .
Η πεταλούδα, το λαμπρό κείνο Πασχαλινό πρωινό, άπλωσε τα βελούδινα φτερά της και πέταξε προς την ελευθερία της. Ο σπουργίτης, που όλο αυτό το διάστημα παρατηρούσε σιωπηλά την περιπέτεια της κάμπιας, μόλις την είδε να πετά, ξέσπασε σ' ένα δυνατό κελάηδισμα χαράς.
Όπως το πουλί βγήκε μέσα απ' το αυγό και η πεταλούδα μέσα από το κουκούλι, έτσι και εμείς πιστεύουμε και γιορτάζουμε το Πάσχα – την Ανάσταση.
Το Πάσχα μας, το Πάσχα των Ελλήνων είναι ο θησαυρός μας. Το ζεις και ρουφάς τα δευτερόλεπτά του, αναπνέεις τα αρώματά του, ζεις στιγμές γεμάτες μαγεία, αχόρταστη μαγεία.
Καλό Πάσχα σε όλους μας!